မစြန္းထင္းခ်င္ခဲ့တာလား
ငါနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာလား
အလြမ္းခံရွိတာေတာင္မွပဲ
အူအ႐ိုင္းေလာက္ခံစားလိုက္ရတယ္ ...... ။
မိုးၿပိဳမွာေၾကာက္တယ္ဆိုမွ
ၿခိမ္းၿခိမ္းျပတတ္သူစားမ်ိဳးေတြ
ဘာမွမရလိုက္ရင္ေတာင္မွ
လြမ္းဆြတ္ခြင့္ေတာ့ပိုင္မွာပါေလ ........
မိႈင္းအုပ္အုပ္ျမရာပင္ႀကီးေတာ့
သိမ္ငယ္ရေတာ့မယ္ထင္ပါ့ .......
ငါလြမ္းရၿပီဆိုတဲ့ေနာက္
အ႐ုဏ္တက္ဖို႔ မရွိေတာ့ဘူး ........ ။
တသသရွိဖို႔ကေတာ့
အေသအခ်ာဆံုးျဖစ္လိမ့္မယ္
နန္းက်ဘုရင္တစ္ပါးရဲ႕
အေတာက္ပဆံုးအတိတ္ေတြမွာ
နင္ဟာ .... အင္ပါယာပါျမဴႏွင္းရယ္ ........ ။
ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္လွတဲ့ပံုေျပာေကာင္းသူရဲ႕
အိပ္ယာတစ္ပုဒ္မွာ ငါ၀င္ကေနရမွန္း
မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္မွသိလုိက္ရခ်ိန္မွာ
ငါ ..... ေဆးမမီေတာ့ဘူးေလ ........ ။
အသိေခါက္ခက္ .... အ၀င္နက္ တဲ့ .... ငါ
ေဆာင္းတစ္ခုရဲ႕ ျမဴခိုးလိုပဲ
လြင့္ ... ျပယ္ .... ကြယ္ .... ေပ်ာက္
( နင့္အတြက္ ....... )
မီးေတာက္ေပးဖူးတဲ့ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္လို
သမိုင္းမရွိ ... မွတ္တမ္းမရွိနဲ႔
ပိပိရိရိ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ရေပါ့ ....... ။ ။
(တစ္ခါတုန္းက အတိတ္မ်ားဆီသို႔ ......... )
မုိးစက္နီ
No comments:
Post a Comment