တစ္ခါတုန္းဆီက
သူမ ... နင္းေလွ်ာက္ဖို႔လမ္းမ်ားကို
ၾကယ္ေတြေခၽြခ် ... ခင္းေပးဖို႔
နာက်င္ျခင္းျငမ္းတို႔ျဖင့္
ေကာင္းကင္သို႔ ငါတက္ခဲ့ဖူးသည္ ။
သူမဘ၀၌
အကာအကြယ္မဲ့ေသာအခါ
ကဗ်ာေရးေသာလက္
ပန္းပ်ိဳးေသာလက္တို႔ျဖင့္
ေကာင္းကင္တစ္ခုကို
ယက္လုပ္ေပးခဲ့ဖူးသည္ ။
က်ေနာ့္အား အျဖစ္မရွိသူဟု
သူမ၏ျပ႒ာန္းခ်က္တြင္
သတ္မွတ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း
(သူမအတြက္ ...... )
လူတကာတို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသာအရာမ်ားစြာကို
သူမေျခရင္း၌
က်ေနာ္ပံုအပ္ေပးခဲ့ဖူးသည္ ။
ေနာက္ဆံုး၌
သူမေလွ်ာက္မည့္လမ္း၏ဆူးခလုတ္တို႔အား
ၾကယ္တို႔ျဖင့္ခင္းေပးသည့္အခိုက္အတန္႔
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္
ေရာေႏွာေႂကြက်သြားသည့္အခါမွ
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္သတိရေတာ့သည္ ....
သုိ႔ေသာ္ .....
အရာရာသည္ေႏွာင္းခဲ့ေလၿပီ ။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္
ေပးဆပ္ခြင့္မရွိေတာ့သည့္ဘ၀ဆိုက္ခဲ့ၿပီမို႔
ေနာက္ဆံုးေသာေပးဆပ္ျခင္း၏အလြန္၌
သင္ထာ၀ရေပ်ာ္႐ႊင္ေနႏုိင္ပါေစ ခ်စ္သူ ..... ။ ။
မိုးစက္နီ
(လူမသိ ... သူမသိ ေႂကြခဲ့ဖူးသည့္ ၾကယ္မ်ားစြာသို႔ )
No comments:
Post a Comment