တကယ္ပါ ......
ငါဟာ ဆိုင္းႀကိဳးမႀကိဳက္တဲ့စကၠဴစြန္
ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာမႀကိဳက္တတ္တဲ့တိမ္တစ
အေလ့တက်မရွိရတာကိုႀကိဳက္တတ္ခဲ့သူ ......
နင္မရွိေတာ့တဲ့အခါမွ
ငါေနာင္တရတတ္လာတယ္။
ျပန္မလာေတာ့မွန္းသိရက္နဲ႔
အရင္ကေနရာေဟာင္းမွာ
ငါ့ကိုယ္ငါစိုက္ပ်ိဳးထားလိုက္တယ္။
အခုဆိုငါ .......
တိမ္ေတြလိုလည္း
ေလႏွင္ရာမလြင့္ေတာ့ဘူး
ေတာင္တန္းႀကီးလို ဣေႃႏၵမ်ိဳးနဲ႔
အတိတ္မွာေက်ာက္ခ်ၿပီး
ပစၥဳပၸန္ကိုလြမ္းမယ္ ....... ။
နင္မႀကိဳက္မွန္းသိလို႔
မငိုဘူး .... ငါမငိုပါဘူး
အလြမ္းေတြေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ၿပီး
မ်က္လံုးကေနရြာခ်ေနတာ ...... ။
ပင္လယ္အစင္းစင္းကိုေသာက္သံုးၿပီး
မိုက္မိုက္မဲမဲေစြေသာမိုး
အေနာက္ေတာင္႐ိုးမွာညိဳ ႔ေနျပန္ၿပီ .... ။ ။
( က်ေနာ့္အရင္ အိမ္ျပန္သြားႏွင့္ေသာ ခ်စ္သူသို႔ ..... )
မိုးစက္နီ
No comments:
Post a Comment